Ooh help, niet nu!

27 april, begint Rob te niezen en zegt hij dat hij zich niet lekker voelt. Ik denk jaja, mannen, zal wel meevallen. Helaas niet, hij krijgt koorts en moet een paar dagen thuis blijven van zijn werk. Oké, hij hoeft niet te puffen, maar om naast een man te puffen die zwak, ziek en misselijk is, ook niet mijn ideaal beeld van rots in de branding. Naar en paar dagen gaat het beter met hem en hij grapt, die zwangerschap zorgt voor goede resistentie en weerstand want jij hebt niets. Nee, gelukkig niet. Hadden we maar niets gezegd. Op 3 mei begin ik te hoesten en keelpijn te krijgen en de dag erna krijg ik bijna geen lucht. Gelukkig geen koorts, maar hoe moet dat nu als ik nu moet bevallen? Ik klink als een bouvier, en zodra ik 5 stappen zet ben ik buiten adem. ZO KAN IK NIET BEVALLEN!!!!! Verkouden niet erg, maar NIET NU! Alle middeltjes worden uit de kast gehaald, een gesneden uit naast het bed, verse jus, extra vitamine C, melk met honing en duimen maar. Gelukkig loopt het met een sisser af. Na 2 dagen flink beroerd te zijn geweest en slecht geslapen te hebben, begin mijn afweer het weer langzaam over te nemen en ben ik blij dat de kleine zo’n rekening met mama houdt.